Op meerdere zorgboerderijen bij Stichting Landzijde bestaat er dagbesteding voor kinderen met logeer mogelijkheden. ‘Stille Pieter’ is zo’n zorgboerderij. Om het weekend komen er kinderen tussen de 6 en 16 jaar spelen en logeren terwijl de ouders thuis even ´bij kunnen tanken. Stille Pieter ligt in een weidse omgeving pal aan de West-Friese Omringdijk. Een zorgboerderij die al heel wat jaren meedraait onder de vlag van Landzijde.
Het is een zonnige zaterdagmiddag eind januari. Er vertoeven vandaag negen kinderen op de boerderij. Jenthe (13) en Collin(11) vinden het wel interessant om de vragen die ik heb te beantwoorden. Naast Collin ligt poes Marco die hij tijdens het gesprek regelmatig over zijn koppie kriebelt. De reden dat Collin naar de boerderij mag is dat hij ADHD heeft en een vorm van autisme. Collin draait alweer één heel jaar mee op de boerderij bij Marit en Petra.
Jenthe komt al bijna zeven jaar op de boerderij. Na een schoolweek in de 2e klas van het voortgezet onderwijs voelt zij zich vaak overprikkeld door haar autisme en ADHD. ‘Voorheen was ik angstig toen ik hier begon. Inmiddels heb ik hier mooie vriendschappen opgebouwd met de andere kinderen. Ik zou nu niet meer zonder deze weekenden kunnen. Soms voel ik me hier ook wel eens overprikkeld. Dan trek ik me terug in de boomgaard. Daar hangt zo’n fijne energie voor mij.’
‘Ik moest hier in het begin erg wennen,’ zegt Collin. ‘Ik vond het eng.’
Op school waar hij in groep zeven zit wordt hij vaak gepest, vertelt hij.
‘Hier leer ik omgaan met mijn ADHD om minder woede aanvallen te hebben.’
Deze kinderen herkennen veel eigenschappen in elkaar, merk ik. Zij kijken in een soort spiegel en oordelen daarom minder snel over elkaar. Ze begrijpen elkaar en sluiten vriendschappen onder de bezielende ogen en begeleiding van zorgboerinnen Marit en Petra.
Op mijn vraag welke dieren er hier zijn krijg ik een enthousiaste regen aan informatie: koeien, schapen, poezen, kippen, eenden, kikkers, schildpadjes én honden die soms puppy’s hebben!
Collin vermaakt zich op dit moment graag met hutten bouwen. ‘Ik vind het ‘t allerleukst om met vrienden te spelen en om rustig een boekje te lezen in bed.’
Jenthe vindt vooral de avonden supergezellig. ‘Fijn kletsen met kamergenootjes. Ik vind het ook heel fijn dat er hier altijd wel een plek is waar ik even rustig alleen kan zijn. Daar is hier de ruimte voor.’
Is alles hier dan leuk vraag ik me af. Is er nooit iets stoms? Het feit dat het een lange tijd stil blijft zegt mij voldoende. Er wordt hard nagedacht. Hooguit is er wel eens een klusje waar je niet zoveel zin in hebt. Maar wat de éen dan vervelend vindt is voor een ander juist een lievelingsklusje.
Hoe ziet een dag er ongeveer uit?
‘Wanneer je ‘s morgens wakker bent mag je wel zachtjes praten met elkaar of je alvast aankleden. Marit roept ons wanneer het ontbijt klaar staat. We ruimen altijd met elkaar de tafel af. Daarna gaan we tandenpoetsen en bijvoorbeeld buiten de ganzen wegjagen of kastanjes verzamelen en iets voor jezelf doen tot de lunch,’ vertelt Collin.
‘De lunch bij ons is warm eten wat we altijd samen maken met de kinderen die op dat moment mee willen helpen,’ vult zorgboerin Marit aan. ‘Ze snijden dan groente, in de zomer halen ze het ook zelf uit de tuin.’
‘Na de lunch is het tijd voor kleine klusjes zoals op het land helpen om bijvoorbeeld de diepe sporen van de trekker op te vullen met zand of distels steken, bolletjes planten en aardappels rooien,’ beantwoord Jenthe enthousiast mijn vraag.
‘Na het avondeten mag je met je telefoon of als ik mijn Nintendo mee heb ga ik daarop een spelletje doen,’ zegt Collin. ´Je kan ook tekenen of een spelletje doen met elkaar. Eigenlijk is er van alles!´
Vervolgens krijg ik nog een rondleiding van de kinderen over het erf van de ‘Stille Pieter.’ Vol trots mag ik de boomhut bewonderen en word ik door de kinderen gewaarschuwd om uit te kijken waar ik loop zodat ik de pollen met de net opkomende sneeuwklokjes niet vertrap. We bewonderen met elkaar de boomgaard en lopen door de koeienstal -waar de kinderhanden nog even door de kruiwagen met biks woelen- richting de prachtige gemeenschapsruimte voor de kinderen.
Het is bijna 15.00 . Tijd voor warme chocolademelk!
De moeder van Jenthe spreek ik telefonisch. Ze legt uit dat zij ten einde raad was op het moment dat Jenthe(toen nog zes jaar) naar de zorgboerderij mocht.
´De eerste paar keren dat we haar brachten ging het afscheid niet vanzelf . Toch leerde ze omgaan met andere kinderen en leerde zich te voegen naar de regels van Marit en Petra. Inmiddels voelt dit als haar tweede thuis. Zij voelt zich veilig en gedraagt zich niet anders dan thuis. Marit en Petra zijn liefdevol, consequent en no nonsens. Dat werkt. Bovendien zijn het voor ons als ouder fijne open transparante mensen om mee te praten.
Het zelfvertrouwen dat Jenthe in de loop der jaren heeft opgebouwd zit nog steeds in de lift. We houden zielsveel van onze Jenthe. De dagen dat zij naar de ‘Stille Pieter’ gaat brengt voor mij vooral RUST. Fijn voor ons gezin en fijn voor Jenthe die een echte dierenvriend is. Ooit had zij een uil ontdekt in een van de schuren en wilde deze graag aan mij laten zien. We hebben wel 15 min zitten wachten op een baal hooi voordat er een uilen kopje tevoorschijn kwam. Zo prachtig dat ik dit met mijn kind mocht meebeleven. En dat ze dan later ook uilenballen gaan rapen en uitpluizen met elkaar vind ik ook zo mooi voor die kinderen. Eigenlijk zou ik er zelf ook wel eens een weekendje willen logeren!´
Voor de moeder van Collin voelde de hulpvraag tweedelig. ´Even geen boze discussies thuis. Rust voor ons als ouders en even alle aandacht voor onze andere zoon. Voor Collin is het fijn dat hij hier spelenderwijs leert zich te bewegen binnen een groep kinderen van verschillende leeftijden. Stapje voor stapje merken wij thuis verbetering in Collins gedrag. Bijvoorbeeld wanneer we een spelletje spelen. Voorheen eindigde dit altijd met geschreeuw en boosheid. Nu maakt het niet meer uit of hij wint of verliest en laat hij het gelaten over zich heen komen. Het blijft gezellig! Dat lijkt misschien iets kleins maar voelt voor ons als iets groots!´
Beide ouders spreken hun bewondering en waardering uit over de zorg die hun kinderen ontvangen en de betrokkenheid naar de ouders toe bij ‘Stille Pieter’.
De omgang met de mensen van Landzijde vinden zij prettig en ze vinden ondersteuning op allerlei administratieve vragen.
